Σιωπή
Η σιωπή μια λέξη και αυτή. Μια λέξη με αξία άλλη. Χωρίς αυτή
δε θα αναγνωρίζαμε την αξία που έχουν κάποια στιγμή οι λέξεις. Χωρίς τις λέξεις
δε θα καταλαβαίναμε την αξία που έχουν κάποιες στιγμές σιωπής.
Πόσες λέξεις που δε λέγονται από κανένα στόμα χωράνε σε
μερικές στιγμές σιωπής;
Σιωπή για κάποιους σημαίνει θάνατος. Σιωπή για μένα σημαίνει
απομόνωση από όλους εκείνους τους θορύβους που γεμίζουν την καθημερινότητα
χωρίς να μου προσφέρουν τίποτα. Είναι στιγμή ανάπαυσης και σκέψης. Στιγμή να
ακούσω τις σκέψεις μου. Να δω μέσα μου.
Μέσα στη σιωπή μου οι λέξεις έρχονται και με βρίσκουν η μια
μετά την άλλη και πιάνονται μεταξύ τους και αρχίζουν το χορό. Αποκτάνε
ζωή πάνω σε μια λευκή κόλλα χαρτί. Γεμίζουν οι σελίδες με εικόνες, θύμησες,
συναισθήματα. Και από το τίποτα γεννιούνται όλα. Κόσμοι ολόκληροι, άνθρωποι και
ιστορίες γεννιούνται από το πουθενά. Αναπνέουν, ζουν περιπέτειες,
πεθαίνουν και ξαναγεννιούνται σα να μην πέθαναν ποτέ. Ξεκινάνε ταξίδια σε
χώρους μακρινούς, μαγικούς, σκοτεινούς. Ξεκινάνε τα μεγαλύτερα ταξίδια. Τα
ταξίδια μέσα μου.
Χάνομαι από όλους και από όλα για να ακούσω τη σιωπή μου και
να μιλήσω τις λέξεις της. Στη σιωπή μου ακούω τις σκέψεις μου. Μιλάω στον εαυτό
μου. Όλα παίρνουν άλλη διάσταση, άλλο σχήμα, άλλο νόημα. Όλα μοιάζουν πιο
αληθινά όταν ακούγονται μες στη σιωπή.
