Η Πτώση

 Βλέπω τον εαυτό μου να παίρνει φόρα και να πηδάει μέσα σε ένα φρέαρ βαθύ, σκοτεινό και απύθμενο. Πέφτω πολύ γρήγορα και όσο πέφτω η ταχύτητα της πτώσης μου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη. Όπου και αν κοιτάξω γύρω μου σκοτάδι, όσο μπορώ να δω μόνο σκοτάδι. Νιώθω το πρόσωπό μου να πονάει. Τα μάγουλα μου τραβιούνται προς τα πάνω και τα μάτια μου πονάνε απ’ τον ψυχρό αέρα. Αναγκάζομαι να τα κλείσω. Ακόμα και η αναπνοή είναι ανυπόφορη. Κάνει τα ρουθούνια να παγώνουν. Για πόσο ακόμα μπορώ να συνεχίσω να πέφτω; Είναι μια στιγμή; Είναι λεπτά; Δε προλαβαίνω να σκεφτώ, να νοιαστώ, για εμένα, για κανέναν. Όταν τελειώσει θα υπάρχει μόνο θάνατος.